”Moj grad” Ulica Vidovdanska
Vidovdanska ili glavna ulica u Gradišci proteže se od Ulice Kozarskih brigada, preciznije od gradskog sata do trgovine Ugled” u Ulici 16. Krajiške brigade.
To je najduža i najljepša ulica u Gradišci. U njoj su smještene gotovo sve važnije gradske ustanove, Gradska uprava, Radio Gradiška, Pošta, banke, O.Š.“Danilo Borković“ brojne trgovine, ugostiteljski i stambeni objekti.
U Vidovdanskoj ulici tokom godine održavaju se brojne kulturne i sportske manifestacije, a brojni gradiščani često šetaju ulicom koja je dobila naziv po prazniku koji zauzima važno mjestu u istoriji srpskog naroda.
Vidovdan je nepokretni verski praznik koga praznuju Srpska pravoslavna crkva (15. juna po julijanskom kalendaru, 28. juna po gregorijanskom) i Bugarska pravoslavna crkva i jedan je od najvećih srpskih praznika. Kod Srba je poznat pod nazivom Vidovdan, a kod Bugara Vidovden ili Vidov den.
Značaj Vidovdana za srpski narod proističe iz istorijskih događaja koji su vezani za taj datum. Od svih je najznačajniji Kosovski boj, pogibija kneza Lazara (1371—1389) i tzv. propast Srpskog carstva, pa se tog dana, pored svetog Amosa, od početka 20. vijeka slavi i crkveni praznik Svetog velikomučenika kneza Lazara i svetih srpskih mučenika.Praznik je posvećen Caru Lazaru, jednom od srpskih velikana koji su vladali srpskim carstvom nakon smrti Dušana Silnog.
Nakn smrti cara Uroša, patrijarh Jefrem je tadašnjeg kneza Lazara, krunisao za srpskog cara. Lazar je slao izaslanstvo u Carigrad sa monahom Isaijom i molio se da se skine anatema sa srpskog naroda. Nakon pogibije 28. juna na Kosovu, srpska vojska izgubila je bitku od tadašnje turske sile, nakon čega je turski car Muratposekao svetog mučenika Lazara. Njegovo tijelo prenijeto je i sahranjeno u manastiru Ravanica kod Ćuprije.
Kada je počela seoba Srba, narod je njegove svete mošti sklonio i preselio u manastir Ravanicu na Fruškoj gori. Za vreme Drugog svjetskog rata, 1942. godine, njegovo tijelo preneseno je u Beograd, gde je počivao sve do 1988. godine kada je prenesen u manastir Gračanicu na Kosovu. Odatle je 1989. godine, preneseno u Lazarevu zadužbinu manastira Ravanicu, nadomak Ćuprije, gdje i danas počiva.
Sagradio je mnoge crkve i manastire. Najpoznatiji su Ravanica i Lazarica. Takođe, obnovio je i manastire Hilandar i Gornjak, a bio je i ktitor ruskog manastira Pantelejmona.