Moj grad – Park “Slobode” Gradiška

Centralno mjesto u parku zauzima gradska Fontana pored koje u vrelim ljetnim mjesecima osvježenje pronalaze mnogi Gradiščani. Dječiji smijeh, a ponekad i plač odzvanjaju u krošnjama drveća u čijem su debelom hladu smještene klupe za odmor sa kojih se, zavisno na kom mjestu se nalaze, može uživati u pogledu na rijeku Savu, Gradsku Vijećnicu ili Kulturni centar.

Vrlo često na tim klupama odmore stariji sugrađani, gledajući djecu na igralištu smještenom takođe u parku, dok oni mlađi zagrljeni maštaju o budućem životu.

Ono što Park Slobode čini Spomen parkom su spomenici poginulim borcima Narodno-oslobodilačkog rata i žrtvama fašističkog terora i poginulim borcima Odbrambeno-otadžbinskog rata.Spomen park u Gradišci svjedoči da je sloboda na ovim prostorima stvarana na teži način.

Ispred Gradske Vijećnice nalazi se spomenik žrtvama fašističkog terora pod nazivom „Ustanak – cvijet Kozare“. Simbolizuje kretanje ka suncu slobode i opisuje nezapamćen progon nad kozaračkim narodom u  Drugom svjetskom ratu. Spomenik predstavlja stradanje i juriš naroda kozaračkog kraja gdje je u borbi za slobodu živote dalo na destine hiljada ljudi. Parterni dio spomenika predstavlja kozaračko kolo, a svaka granitna kocka u njemu jedno stradalo biće. Nezapamćen zločin ostavio je veliki trag i do današnjeg dana. Spomenik je izgrađen osamdesetih godina prošloga vijeka od dvije vrste kamena.

Autor spomenika je gradiški slikar Boro Prpoš koji je i sam prošao nevolje kozaračkih zbjegova i borbe.  Ovaj monolit – bijeli cvijet – nalazi se u Spomen parku u neposrednoj blizini rijeke Save.

Bista Lepe Radić, 17-godišnje partizanke iz Gašnice u Potkozarju koju su Nijemci objesili februara 1942. godine u Bosanskoj Krupi, smeštena u Spomen parku u rodnoj Gradišci, decenijama svjedoči o njenom junaštvu i žrtvovanju za slobodu.

Pored biste Lepe Radić nalazi se bista Stevana Dukića rođenog  16. oktobra 1920. u selu Rogolji, kod Gradiške. Jula 1942. godine uhapšen je na ulici, kada je išao na sastanak. U ustaškom zatvoru je podvrgnut užasnim mučenjima nakon čega je obješen.

Treća bista je bista Envera Šiljka  rođenog  15. avgusta 1919. godine u Bosanskoj Gradišci. Preki sud ga je, zajedno sa Rudolfom Vikićem i Memom Suljetovićem, 5. septembra 1941. godine, osudio na smrt i istog dana streljao.

Osim spomenika žrtvama fašističkog terora i spomen-bista narodnim herojima, u Spomen parku nalazi se i Spomen-kosturnica, kao i Centralno spomen-obilježje za 571 poginulog borca Odbrambeno-otadžbinskog rata sa područje opštine.

U Parku slobode, kod Kulturnog centra, prošle godine postavljena je bista prote Dušana Subotića, značajne ličnosti u društvenom i političkom životu gradiškog kraja. Svojim djelima je doprinio da je Gradiška u vrijeme njegovog života dobila naziv “Mali Beograd”. Sve ličnosti pomenute u tekstu, svoj život su dale ili posvetile slobodi u kojoj danas svi uživamo, a naša je obaveza da ih se sjećamo i da tu slobodu čuvamo.